У вокнах ззяѓ i зiхацеѓ спякотны летнi дзень
Займацца iнфарматыкай студэнтам была лень.
Дадаць: завочнiкi яны - 
Вучыцца не зусiм схiльны.

Але ж залiк - то вам не жарты,
Таму прiйшлi яны за парты.
А каб залiк ня быѓ спякотны
Студэнты адчынiлi вокны.

Хто робiць хутка, хто памалу,
А хто не ведае, што дзе...
Адна студэнтка адказала, 
Але дахаты не iдзе.
Пытаюся: "Чаму сядзiш ты?" - 
"Чакаю сябра, што здае".
Я бачу, што без дапамогi
Не скажа ён нi "бе" нi "ме".

А час iмкнецца без аглядкi...
I хутка груша адцвiла...
Калi б не гэтыя заняткi,
Даѓно б на возера пайшла.

Адна студэнтка засталася,
Яна сядзела ля вакна.
Работу скончыѓшы павiнна
Кампутар выключыць яна

Кажу ёй: "Вокны зачыняйце,
А потым - "Працу завяршыць".
Яна ѓстае: "Вы ключык дайце,
Каб мне вакенца зачынiць"

Спачатку я не зразумела
Навошта ключ, аб чым яна?
Але дзяѓчына хутка, смела
ђстае i рушыць да вакна.

Што была далей смех ды i годзе,
ђсе ледзь пад парты не ляглi...
Такi вось быѓ у мiнулым годзе
У нас вясёленькi залiк.

Але ѓстае пытанне тонка,
I я задумалась тады:
Чаму не дзверы, не скарбонкi,
А вокны ѓзяты для "Вiнды"