Атна
Дүшәмбе. Бәхетле идем.
Сайрады сандугачлар. 
Аларның ояларыннан
Сыгылып торды агачлар.

Сишәмбе көнне әтием
Әнине ташлап китте.
Сандугачларның оясын 
Ачы җил тар-мар итте.

Чәршәмбе килде. Тезләндем...
Үземә вәгъдә бирдем:
Берсен дә, ниләр булмасын, 
Үлеп сөймәсмен дидем.

Килеп җитте Пәнҗешәмбе.
Әнисез дөнья кордым,
Ачы язмышын хәтерләп,
Әйткән сүземдә тордым.

Әмма Җомга килеп җитте.
Йөрәгемне котыртты.
Мәхәббәт әфьюнының
Энәсенә утыртты.

Елмаеп килде Шимбә.
Кайттылар сандугачлар.
Янә оялары белән
Тулып китте агачлар.

Якшәмбедә мин бәхетле, 
Күңелне хисләр өтә,
Ләкин белмим ниләр икән
Дүшәмбе мине көтә.