Hodiernus dies ad hesternum accedit, atque crastinum. Caelum in marem plumbeum infinita pluvia cadet, ventus aeger undae frequentes parvae ducet.
Mare crescit, supra terram reptat, eam sorbet et jubet colonias hominum abscedere, civitates in montes molliter fugiunt, homines ad supremos montes invadint
Illi, cui inscenserunt et spectaverunt subter, dicunt terra fere abest, aqua omnia edit, aves supra superficiem exanimatam cineream absunt, sol non elucet- statim omnia tanta erunt.
In profundo aquae creaturae mirabiles habitant, de quibus nihil cognitum est, qui viderunt illas, inveniunt nulla verba describere facies illarum dissimilis ad humanos, linguam illarum nemo capit- illae loqui cum spatiis infinitis aquae et ventis celeribus possunt, deinde vivent ibi nunc homines vivunt.
Homines ad domus suos descendunt, pedes illorum terram calcant, homines gaudiales sentiunt hanc resonare libenter, intrant, sedent ad mensas, edunt, bibunt: terra illorum vitae suppetet.